Tag: ปัญหาการศึกษา

ครั้งที่แล้วได้พูดถึงภาพรวมของการเรียนรู้วิชาสังคมศึกษา รวมถึงปัญหาจากการเรียนการสอนวิชานี้ในประเทศไทยไปคร่าวๆ ซึ่งสรุปได้ง่ายๆ คือ เนื้อหามาก เน้นจำ การให้ความสำคัญต่อวิชานี้ในสังคมไทยนั้นยังถือว่าต่ำมากถึงมากที่สุด แม้หลายคนจะเห็นความสำคัญอยู่บ้าง แต่การที่จะหาใครสักคนเข้ามาเปลี่ยนดูเหมือนจะยากเหมือนงมเข็มในมหาสมุทรเลยทีเดียว ในครั้งนี้จึงอยากให้ผู้อ่านได้เห็นถึงความสำคัญของวิชานี้ รวมถึงวิธีที่ผู้เขียนอยากเป็นส่วนหนึ่งในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวเพื่อให้สังคมไทยของเราได้มีการพัฒนามากขึ้น โดยเมื่อเราพูดถึงความสำคัญของวิชาสังคมศึกษา เราสามารถมองได้ทั้งในระดับของตัวผู้ศึกษาเอง และสังคมโดยรวม ในฐานะที่ผู้เขียนผ่านการเรียนในสาขาวิชาการสอนสังคมศึกษามา เค้าจะบอกว่าเป้าหมายหรือความสำคัญสูงสุดของวิชานี้ คือ การทำให้ผู้เรียนเป็นพลเมืองที่ดีของสังคม อย่างไรก็ตามหากเราตีความคำๆ นี้ดีๆ จะเห็นได้ว่ามันตีความได้ 2 แบบ แบบแรกคือเป็นพลเมืองดีในแบบที่รัฐต้องการหรืออยากให้เป็น แบบที่สองคือการเป็นพลเมืองที่ดีที่สามารถนำพาไปสู่การเป็นส่วนหนึ่งของสังคมและการพัฒนาประเทศได้ในอนาคต แน่นอนว่า…การตีความในแบบที่สองย่อมดีกว่าแบบแรก เพราะนั่นหมายความว่าผู้เรียนจะสามารถจดจำ คิดวิเคราะห์ และประยุกต์ใช้องค์ความรู้ที่ตนเรียนมาสู่ชีวิตของพวกเขาได้ แต่ถ้าถามว่า….ที่ผ่านมาการศึกษาวิชานี้ในบ้านเรา มันไปตอบโจทย์ความหมายของพลเมืองดีในการตีความแบบที่สองไหม? คำตอบคงมีชัดเจนแล้วจากในบทความแรกที่ผู้เขียนได้กล่าวไป 

แม้ปัจจุบันจะเริ่มผันตัวเองไปเป็นไกด์แล้ว แต่ก็ยังรักงานสอน และก็ยังทำประกอบกันไปกับการเป็นไกด์ ความรู้สึกที่ชอบเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องราวทางสังคมและวัฒนธรรมตั้งแต่เด็ก จึงหล่อหลอมให้พัฒนาสู่อาชีพทั้งสองในปัจจุบัน แต่ก็ยังต้องเรียนรู้เกี่ยวกับภาษาเพิ่มเติมกรณีที่เริ่มมองอาชีพไกด์เป็นตัวเสริมกับงานครู คือ จริงๆ ภาษาเนี่ยก็ไม่ได้เกลียดหรอก แต่เรียนทีไรก็ไม่ได้ดีซักที… อาจเป็นเพราะมีโอกาสในการใช้น้อยครับ เขียนผ่านไป 1 ย่อหน้า สิ่งที่อยากจะเล่าก็คือ เรื่องราวเกี่ยวกับงานที่ผู้เขียนทำอยู่ ซึ่งก็คือ การเป็นครูสอนวิชาสังคมศึกษา นั่นเอง จากประสบการณ์ที่สอนในโรงเรียนถึง 3 ที่ และสอนพิเศษทั่วไปอีก มีสิ่งที่เหมือนๆ กันอย่างหนึ่ง คือ “วิชาสังคมศึกษามักเป็นวิชาที่ถูกลืมหรือให้ความสำคัญน้อยมาก” แม้จะถูกกำหนดเป็น 5 วิชาหลัก